(Με αφορμή την είσοδο του Ηλίου στο Σκορπιό)
Ο Πλούτωνας,
υπόγειος κι ερωτικός
κρυφός
αδηφάγος
σαρκαστικός.
Ο Πλούτωνας
με λάμψεις κόκκινες
σε φόντο
μαύρο!
Νεκρό ηφαίστειο
ανενεργό
που αν ξυπνήσει
-κι όταν ξυπνάει-
τότε
τα πάντα
αναριγούν.
Ο Πλούτωνας
κλωνάρι αδέσποτο
ψάρι χρυσό.
Με μαύρες ρίγες
στ΄ ωραίο σώμα του
ελκυστικός.
Ο,τι αγγίζει
το αλλοιώνει
το κάνει λιώμα
ο κτητικός
Ο Πλούτωνας
χωρίς να φαίνεται
είναι παντού.
κι όταν μια νύχτα
τον βρεις κοντά σου
θ΄ αφανιστείς.
Κι όταν γλιτώσεις
ποτέ να ξέρεις δε θάσαι
Συ
Γιατί ο Πλούτωνας
παίρνει και σώμα μα και ψυχή,
δεν έχει σύνορα
ούτε υπήκοους
ούτε οπαδούς
γιατί είναι Ένας
γιατί είναι Όλα
και εχει Εγώ
κι αυτούς που είναι
μέσα σ΄ αυτόν
τους πάει παντού,
τους παίρνει πάλι
αφού τους βράσει
σε λάβα καυτή
κι αφού καούνε
κι αφού διαλύσουνε
γυρνάν ξανά
σάυτόν που ξέρει
πώς τα παιδιά του να χαλυβδώνει
κι αφού ατσαλώσουνε
-όντας ατσάλι-
δεν είναι πιά
Να γιατί ο Πλούτωνας
κάνει μοιραίους
όσους σφραγίζει
με στάμπα ανεξίτηλη ...
Χρ. Παιζης (1η Δημοσίευση Αστρολόγος Τεύχος Νοέμβριος 1999)
