ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ «ΑΛΕΠΟΥΣ»
Το ρόλο των συμβόλων τον είχε εντοπίσει αλλά και αναλύσει ο θεμελιωτής της Αναλυτικής Ψυχολογίας κυρίως στο έργο του «Ο άνθρωπος και τα σύμβολά του» Karl Jung· κατά τον Jung το υποσυνείδητο εκφράζεται με σύμβολο και κατανοεί μόνο σύμβολα, τα σύμβολα είναι η γλώσσα του υποσυνείδητου.
Η άποψη αυτή του Jung για τα σύμβολα αξιοποιήθηκε τα μάλα από την «Νέα Ιατρική», ειδικά από τον Dr. Hamer, ο οποίος τόνισε πως το υποσυνείδητο δεν διακρίνει ανάμεσα στη δηλωτική (κυριολεκτική) και συνυποδηλωτική (μεταφορική, συμβολική) σημασία των λέξεων και όταν υπάρξει μία διατύπωση μεταφορική την εκλαμβάνει ως κυριολεκτική και έτσι την αντιμετωπίζει· αν δηλαδή για παράδειγμα πούμε την έκφραση «δεν μπορώ να χωνέψω αυτό που μου συνέβη», το «χωνεύω», το εκλαμβάνει κυριολεκτικά και δίνει εντολή να ενεργοποιηθούν οι μηχανισμοί εκείνοι που θα διευκολύνουν την χώνεψη κάτι που μπορεί να είναι και πολύ επικίνδυνο, όπως θα δούμε παρακάτω.
Ο Dr. Hamer για να γίνει αυτό περισσότερο κατανοητό έφερε το παράδειγμα της αλεπούς: έστω πως μια αλεπού είναι πεινασμένη, κινδυνεύει να πεθάνει από ασιτία γιατί δεν βρίσκει θήραμα. Κάποια μέρα βρίσκει μπροστά της ένα λαγό και φυσικά τον αρπάζει αμέσως, τον σκοτώνει, τον διαμελίζει και ετοιμάζεται να τον «απολαύσει»· εκείνη όμως την ώρα εμφανίζεται ο μεγαλύτερος εχθρός της αλεπούς, ο κυνηγός, ο οποίος ετοιμάζεται να χτυπήσει την αλεπού. Τώρα η αλεπού έχει να αντιμετωπίσει ένα μεγάλο δίλημμα, είτε να εγκαταλείψει τον λαγό με κίνδυνο να πεθάνει από ασιτία, είτε να απολαύσει το λαγό αλλά και πιθανόν να χάσει και την ζωή της από το βόλι του κυνηγού. Ο μηχανισμός αυτοσυντήρησης της αλεπούς βρίσκει τελικά την λύση, καταπίνει μεγάλο μέρος του λαγού, για να κορέσει την πείνα της, αλλά και φεύγει τρέχοντας για να γλυτώσει από το βόλι του κυνηγού. Όμως επειδή δεν προλαβαίνει να χωνέψει τον λαγό, πολύ περισσότερο που φεύγει τρέχοντας, υπάρχει κίνδυνος να πάθει απόφραξη των εντέρων και ενώ θα γλυτώσει το βόλι του κυνηγού θα πεθάνει από την απόφραξη.
Πώς θα λυθεί το πρόβλημα;
Όπως τονίζει ο Hamer η βιολογική διαδικασία έχει προβλέψει γι’ αυτό και φροντίζει – με εντολή που δίνει ο εγκέφαλος, αφού έχει πάρει το σήμα κινδύνου για απόφραξη – να παραχθούν πεπτικά υπερκύτταρα, τα οποία θα βοηθήσουν την αλεπού να χωνέψει όσο γίνεται πιο γρήγορα και έτσι να αποφύγει την απόφραξη. Αυτή θα είναι τελικά και η λύση, μέχρι να χωνέψει κανονικά η αλεπού. Όταν χωνέψει, ο μηχανισμός παραγωγής θρεπτικών πεπτικών υπερκυττάρων διακόπτεται, γιατί αν συνεχίζονταν, θα ήταν υπερβολικά επικίνδυνο, μιας και αυτά τα πεπτικά υπερκύτταρα είναι αυτό που ονομάζουμε καρκινικά κύτταρα.
Από τα παραπάνω γίνεται κατανοητό πως πολλές φορές ο οργανισμός παράγει καρκινικά κύτταρα για να επιτελεσθεί μία διαδικασία αλλά όταν αυτή επιτελεσθεί, η παραγωγή διακόπτεται και έτσι δεν σχηματίζεται, δεν μορφοποιείται η κακοήθεια.
Όταν όμως όλα γίνονται στο συμβολικό επίπεδο τότε τα πράγματα αλλάζουν, γιατί δεν είναι ξεκάθαρο πότε ολοκληρώνεται μία διαδικασία.
Για παράδειγμα αν πούμε την φράση «Δεν μπορώ να χωνέψω αυτό που μου έκανε ο Χ», το υποσυνείδητο και κατ’ επέκταση ο εγκέφαλος που, όπως είπαμε, δεν διαχωρίζουν σε κυριολεκτική και συμβολική λειτουργία της γλώσσας, εκλαμβάνουν το «χωνεύω» ως κυριολεκτικό, ενώ είναι συμβολικό – μεταφορικό και παράγουν πεπτικά υπερκύτταρα ώστε να μπορέσουμε να το χωνέψουμε, τα οποία όμως όπως είπαμε είναι καρκινικά κύτταρα και βέβαια επειδή δεν «χωνεύουμε» αυτό που συνέβη η παραγωγή τέτοιων κυττάρων δεν σταματά με αποτέλεσμα τελικά να καταστρέφεται το στομάχι γιατί μπαίνει σε διαδικασία ασταμάτητης δραστηριότητας. Όταν λοιπόν πάει στο γιατρό αυτός θα διαπιστώσει τον καρκίνο και θα αρχίσει τα κλασικά μέσα θεραπείας που, όμως δεν θα είναι αποτελεσματικά γιατί, όσο δεν «χωνεύεται» αυτό που μας συνέβη θα συνεχίζεται η παραγωγή υπερκυττάρων. Ακόμα και αν αφαιρεθεί το στομάχι η εντολή θα εξακολουθεί να δίδεται και το πρόβλημα θα μεταφερθεί αλλού, συνήθως σε γειτονικά όργανα, θα έχουμε δηλαδή μεταστατικά προβλήματα. Οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος θα έχουμε, όταν «χωνέψουμε» αυτό που δεν μπορούσαμε να χωνέψουμε, μόνο τότε θα σταματήσει και η εντολή για παραγωγή υπερκυττάρων, που θα σκοπεύουν στη χώνεψη.
Τεράστιος λοιπόν ο ρόλος του υποσυνείδητου στη δημιουργία ενός προβλήματος και γι’ αυτό το λόγο πρέπει να προσέξουμε το εξής: αφού τα σύμβολα διαδραματίζουν τόσο καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία ενός προβλήματος ίσως και να παίζουν καθοριστικό ρόλο και στην αντιμετώπισή του. Γι’ αυτό και εμείς στα πλαίσια αυτού του βιβλίου θα αναφερθούμε σε μία σειρά από σύμβολα που μπορεί να λειτουργήσουν αποτρεπτικά και θεραπευτικά στην εκδήλωση μιας παθογένειας· για παράδειγμα να βοηθήσουν να «χωνέψουμε» διάφορες καταστάσεις ώστε να πάψει ο εγκέφαλος να παράγει υπερκύτταρα για να τις χωνέψουμε. Ανάμεσα στα συμβολικά αυτά συστήματα καθοριστικό ρόλο έχουν και οι ρούνες και η περίφημη ρουνική γυμναστική που πραγματευόμαστε σε άλλα βιβλία μας.
Αυτά λοιπόν για την δύναμη των συμβόλων στη πρόληψη, της θεραπείας αλλά και την δημιουργία μιας παθογένειας.
Απόσπασμα από το βιβλιο του Δρ. Χ. Παιζη με τιτλο ‘’Η Διαχρονική Θεραπευτική στα πλαισια της Νέας Ιατρικής’’ Αθήνα 2012
