Το πεπρωμένο θύελλα σωστή /Ο άνθρωπος ανήμπορο κλαδί /Πότε η θύελλα ψηλά το ανεβάζει /πότε στα Τάρταρα το κατεβάζει /

κι όταν το πάει με χάρη στα ψηλά /Καυχιέται το κλαδάκι για τα δικά του τα φτερά!


Hieronymus Lorn



Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

Μικρή ελεγεία πάνω στο άδειο κέλυφος ενός βουβά απερχόμενου θέρους







Το ψιχανεμιζόμαστε να φτάνει

μέσα απ΄ τον άνεμο του Αυγούστου

Την κλαψιάρικη και ασταμάτητη

ποτιστική βροχή του Σεπτεμβρίου.

Είναι μια ανατριχίλα

Που διαπερνά τη γη

που τώρα

γυμνή και θλιμμένη παρακολουθεί έναν ξεθωριασμένο Ήλιο

Τώρα περνά και δύει

σ αυτό το φθινόπωρο που αναδύεται

ο καλύτερος χρόνος της ζωής μας

και καθώς απομακρύνεται

μας γνέφει :

ΑΝΤΙΟ


(ελεύθερη απόδοση από τα ιταλικά ενός ποιήματος του Ουγκαρέτι)